Bugün Huffington Post’ta okuduğum makalede yer alan ruh sağlığı uzmanlarının önerilerini kendi gözlemlerimle beraber özetleyerek aktarmak istedim. Uzaktan öğrenmenin hem ebeveynler, hem çocuklar, hem de öğretmenler için zor olduğunu görüyoruz. Bu süreçte kamera karşısında diğer çocuklardan ve öğretmenden destekleyici baş sallamaları ve cesaret verici gülümsemeler gibi sözlü olmayan iletişimimiz kaybolabilir veya kamerada görülmesi zor olabilir.
Utangaç bir çocuk için bu ek zorluklar, sınıfa katılımı imkansız hale getirebilir. Utangaç olmayan öğrenciler bile kendilerini çok daha içe kapanık hissedebilir ve ekranda yer almaya daha az meyilli olabilirler, bu da potansiyel olarak öğrenme deneyimlerini engelleyebilir.
Öyleyse ebeveynler, uzaktan öğrenme çağında utangaçlıkla mücadele eden bir çocuğa yardım etmek için ne yapabilir?
- Kamera karşısında utangaç olan öğrencilere yardım etmenin ilk adımlarından biri neden utangaç olduklarını öğrenmektir.
Örneğin;
* Öğrenciler, doğal olarak içe dönük oldukları için utangaç olabilirler.
* Arka planda odanın nasıl göründüğüne odaklandıklarından, bundan dolayı korku ya da kaygı, kendileriyle dalga geçilecekmiş gibi hissedebilir.
* Ekran karşısında performans kaygısı yaşayabilirler.
- Ebeveynler ve bakıcılar bu konuyu çok büyütmeden, örneğin,araba kullanırken, yemek pişirirken veya birlikte çizim yaparken sakin ve rahat bir şekilde bu sohbeti başlatabilirler. Merak göstererek ve yargılamadan dinlemeye çalışabilirler.
- Bunun herkes için tamamen yeni bir durum olduğunu hatırlatın ve duygularını onaylayın.
Çocuğunuz endişelerini ifade ettikten sonra, gergin, endişeli, güvensiz, cesareti kırılmış veya yaşadıkları herhangi bir duyguyu hissetmelerine izin verin ve bu duygularla empati kurun.
- Ayrıca destek göstererek bu durumda onlara yardım etmek için elinizden gelenin en iyisini yapacağınızı açıkça belirtebilirsiniz. Onlara yalnız olmadıklarını, bu şekilde hisseden tek kişinin kendisi olmadığını hatırlatın: "Herkes bu yeni öğrenme sürecini birlikte yaşıyor - ebeveynler, çocuklar ve öğretmenler."
'Bu herkes için yeni bir durum. Hata yapabiliriz. Hatalardan öğreniriz" ~ Eğitmen Sarah Brown Wessling.
- Onlara sınıf arkadaşlarının onları korktukları kadar izlemediğini ve incelemediğini de anlatmaya çalışın.
- Rahat bir öğrenme ortamı yaratın. Çocukların uzaktan eğitim aldığı alanın hoş ve rahat olmasını sağlayabilirsiniz. Çocuğunuzdan bu alana ne getirmeniz gerektiği konusunda beyin fırtınası yapmanıza yardımcı olmasını isteyebilirsiniz. Güvenli ve rahatlatıcı bir öğrenme alanı yaratma fikrini tanıtın - cesaret verici bir taş, en sevdiği yerin rahatlatıcı bir resmi, ağır bir kucak battaniyesi, nane şekeri, lavanta kokusu vb.
- Ebeveynler, en azından başlangıçta rahat hissetmelerine destek yardımcı olmak için, birkaç ders için aynı odada bulunmayı da önerebilirler.
- Öğretmenle konuşmasını destekleyin.
Çocuklar onlar için zor olan konuyu öğretmenleriyle doğrudan ve açık olarak çevrimdışı konuşabilme ve birlikte problem çözebilecekleri konusunda yönlendirebilirsiniz. Yaşlarına veya özel durumlarına bağlı olarak, ebeveynin de öğretmenle konuşmaya ve bir plan yapmaya yardımcı olması için dahil olması gerekebilir. Çocuğunuz, daha doğrudan bir bağlantı oluşturmak için erken oturum açmayı veya ders bittikten sonra kalmayı isteyebilir.
- Eğitimciler ve bakım verenler olarak, çocuklarımıza, utangaç olsalar da olmasalar da uzaktan öğrenimle ihtiyaçlarını ifade etmelerini öğretmemiz gerekiyor. Onlara ellerini kaldırmayı, soru sormayı öğretmeliyiz. Bütün sınıfın önünde bunu yapmak için çok utangaçlarsa, öğretmenle gizli bir işaret oluşturabilirler. Bu şekilde, kendilerini rahat hissedecekleri bir şekilde ihtiyaçlarını savunabilirler.
- Sınıfta kameranın açık olmasını istemeyen ve aşırı çekingen ancak okul protokolüne uyması gereken çocuklu ailelere kamerayı yüzlerini tam olarak göstermeyecek şekilde konumlandırmaları için öneride bulunulabilir. Ekran yerleşimini, yüzlerini ekranda göstermeden çalıştıklarını gösterecek şekilde ayarlamak, öğrencilerin çevrim içi çalıştıkları her konuda sınıf arkadaşlarıyla birlikte olmanın sorumluluğunu paylaşmalarını sağlayabilir. Yüzlerini gizleyerek mahremiyet ve güvenlik duygusunu hissederek çalışmalarına devam edebilir.
- Önden pratik ve rol canlandırmalar yapın.
Çocuklarımızı genellikle cihazlardan uzak durmaya teşvik ettiğimiz kadar, uzaktan öğrenmeye karşı kameradan çekinen bir çocuğunuz varsa, belki de sırf 'kameraya konuşma' kavramına alışmak için bir arkadaşıyla çevrim içi bir ortamda biraz zaman geçirmelerini sağlayın. FaceTime, Zoom veya diğer video konferans platformlarını arkadaşlarınızla ve ailenizle test etmek, çocukların kamera önünde olmaya, "sessize alma" gibi farklı düğmelere basmaya ve ara odalarına girmeye alışmalarına yardımcı olabilir. Bu uygulama, onlara bu araçları başarıyla kullanabileceklerini ve hatta bunu yaparken eğlenebileceklerini göstererek güvenlerini artıracaktır. Hala utangaçlıkla mücadele ediyorlarsa, kısa konuşmalarla başlayın ve oradan inşa edin.
- Çocuğunuzun ekran karşısında eğitimde katılıma aşina olmasına yardımcı olmak için önceden rol canlandırma yapmak, stres ve endişelerini de azaltabilir. Pratik yapmak iyi hissettirir ve kaygıyı azaltır. Elini ne kadar kaldırmayı denerse ya da kısık olan sesini duyurması için ne kadar artırabilirse katılımı ile ilgili o kadar rahat hissedebilir.
- Birçok uzman, çocukların kamerada yüksek sesle konuşmak zorunda kalmadan katkıda bulunmaya istekli olduklarını göstermenin bir yolu olarak sohbet kutusu özelliğini kullanmayı önerdi. Bu aynı zamanda katılımda kendilerini daha rahat hissetmelerini ve daha aktif katılım biçimlerine geçmelerini sağlayabilir.
"Eğitimciler ve bakım verenler olarak, çocuklarımıza, utangaç olsalar da olmasalar da, uzaktan öğrenimle ihtiyaçlarını ifade etmeyi öğretmemiz gerekiyor."
- Megan Allen, Florida, 2010 Yılının Öğretmeni ve Aileler için Özel Eğitim Desteklerinin Kurucusu
- Olumlu geri bildirimde bulunun.
Çocuklarınız küçük hedefler belirledikçe ve daha aktif katılımı kolaylaştırdıkça, ilerleme ve yaptıkları girişimler hakkında gerçek olumlu geri bildirimler verdiğinizden emin olun: Bunun zor olduğunu biliyorum ama aynı zamanda zor şeyler yapabileceğini de biliyorum" diyebilirsiniz. Karşılaştırma yapmamaya veya sadece sonuca odaklanmamaya dikkat edin. Süreç önemlidir. Olumsuz olmaktan çok olumlu ve umutlu olmak önemli ve çocukların dayanıklılıklarını hatırlayalım.
- Sabırlı olun ve zaman tanıyın.
‘Utangaç” kelimesi olumsuz çağrışımlara sahip olabileceğinden çocuklar için- "izleyen bir duruş sergilemeyi seçen" olarak ifade edebiliriz.
- Her şeyden önce sabırlı olun ve çocuklara yeni çevrim içi sınıf ortamını gözlemlemeleri, değerlendirmeleri ve buna uyum sağlamaları için zaman tanıyın.
- Endişeleniyorsanız, oturum bittikten sonra çocuklarla rahatça sohbet edin ve ne yaptıklarını, gördüklerini, duyduklarını ve öğrendiklerini sorun. Çocuklara hemen bundan hoşlanmadıklarını düşündüğünüzü gösteren sorular sorarak yönlendirici olmamaya çalışın - muhtemelen sizin eğiliminizi anlayacak ve endişelenmeye başlayacaklardır.
- Durum daha şiddetli hale gelirse veya çocuğunuz ciddi sosyal kaygı belirtileri gösteriyorsa, bununla başa çıkmalarına yardımcı olması için bir uzmandan yardım alabilirsiniz.
Birden fazla uzmanın belirttiği gibi, bu kafa karıştırıcı okul yılıyla uğraşırken birkaç şeyi akılda tutmanın yararı var: Hepimiz elimizden gelenin en iyisini yapıyoruz, hepimiz bu işin içindeyiz ve daha da güçleniyoruz.
Uzaktan öğrenme kesinlikle yüz yüze eğitimden gelen titreşimin yerini almayacaktır, ancak bu salgın döneminde akademik ve kişisel gelişim için bir katalizör olarak kullanabilirsek, öğrencilerimiz için gelişim ve dayanıklılık uzun vadeli olacaktır. Uzaktan öğrenmeyi akademik başarılarında etkili bir araç haline getirmek için daha suskun öğrencilerimizle hem yaratıcılık içeren çözüm yolları, hem de şefkat göstermeye istekli olmalıyız.
Comments