İlişkide derinleşmek ve anlaşılmak için kendimizin ve karşımızdakinin otantik benliğini kabul etmek her zaman mümkün mü?
Empati ile beraber konulan sınırlarla mümkün olabilir. Elbette yıkıcı ve zarar verici davranışlara sınır koyma şeklimiz ilişkide güvenliği sağlamada belirleyicidir. Ancak bir çocuğa (ya da kişiye) "seni seviyorum ama davranış şeklini sevmiyorum" diyen ebeveyn ( ya da kişi ) fark etmeden kişiyi ve ilişkiyi o davranışla tanımlar ve bunu yaparken çocuğun/kişinin bütünlüğünü reddedebilir. Bütünlüğü kabul etmek kolay değildir. Kendimizi tek tanımlama şeklimiz, bastırılabilecek veya geliştirilebilecek, reddedilebilecek veya kabul edilebilecek parçalar mıdır? Ne yapıyorsak, doğuştan itibaren sahip olduğumuz bütünlüğü çeşitli yollarla korumaya, savunmaya çalışmak için yapıyoruz. Öze bakmak, içe bakmak... 🤍
Kabul edildiğinde ve saygı duyulduğunda özümüz başkalarıyla yapıcı etkileşimi tercih eder, savunmalar azalır. Otantik benliğin kabulü, var olan en doğal sevgi biçimi olabilir ve çatışmalarla yüzleşmek için gereken cesaretin temel dayanağı olabilir.
Çatışmanın çözümü, duyguların, dürtülerin, irrasyonel ve rasyonel isteklerin anlaşılmasını içerir. Kendimizin ve yakın ilişkilerimizdeki kişilerin gerçek benliklerini dikkate alma hassasiyetiyle ilişkide derinleşebilir, anlaşılmayı ve çoğu zaman onarımı sağlayabiliriz.🌱